فواید تمرینات و ورزش بیش از آنچه فکر میکنید ( پزشکی ورزشی )

 ‏ایا تاکنون فکر کرده اید که به چه علت ورزش میکنید ویا برای چه باید ورزش کرد؟
آیا حرکاتی به نام ورزش سود و فایده ای برای جسم و روحمان دارد ؛ایا تاثیری در روند زندگیمان دارد؟
در زیر پاسخی عمومی به این گونه سئوالات داده ایم :
گفتار عمومی درباره ورزش
‏از آنجا که اساس تندرستی بترتیب اهمیت بر ورزش و غذا و خواب قرار دارد، بهتر است اهم را بر مهم ترجیح دهیم و موضوع ورزشی را پیش کشیم. ومی گوثیم:
‏ورزش حرکتی است تابع اراده. در ورزش، تنفس بلند و بزرگ و پی درپی می آید. هر کس بتواند با اسلوب صحیح ومتناسب با اعتدال مزاجش و در وقت و هنگام مناسب ورزش کند از چاره جوئی (پیش گیری ) و تداوی بیماری های مادی و یبماری های مزاجی _167) که در دنباله آن می آیدبی نیاز میگردد.این بهره برداری از ورزش هنگامی میسر است که دستورات دیگر بهداشتی را بکلی مراعات کند. بگذارید توضیح بیشتری بدهم:

همچنانکه خودتان میدانید، ما مجبو ریم غذا بخوریم. و میدانی که تندرستی ما با غذاثی است که مناسب مزاج ماست یعنی غذاثی که در کیفیت وکمیت معتدل است. تمام قسمت های غذائی که ما میخوریم بدون استثناء کنش غذائی ندارد، بلکه در مرحله از مراحل هضم بخشی از آن بصورت ماده زائد درمی آید و طیبعت می کوشد آنرا از بدن دفع کند. لیکن باید دانست که طبیعت نمیتواند مواد دفعی را بکلی از بدن براند و حتما بعد از هر هضمی مقداری از این مواد زائد باقی میماند. وقتی این مقادیر اندک زیاد شدند و جمع آمدند مواد دفعی زیاد میشود و به تن زیان می رساند. مثلا اگر این مواد دفعی که باقی مانده است و جمع شده است متعفن شود، بیماری های عفونی ببار می آورد. اگر حالات و کیفیت آنها شدت یافت بد مزاجی روی می دهد. اگر این تجمع بیشتر شد بیماری های امتلاء _ که قبلا ذکر شد - بوجود می آید. و اگر این مواد زائد خود را به اندامی برسانند ورم حاصل میشود.
‏بخارهای این مواد باقی مانده مزاج گوهر روح را تباه می گردا تد. باین جهت چاره ای جز این نیست که آنها را از بدن بیرون برانیم. بیرون راندن این مواد بچند طریق صورت می گیرد:

‏اگر آنها را بوسیله دارو های سمی از بدن دفع کنیم، خود داروی سمی نیروی غریزه را کاهش می دهد و غریزه را خستگی می بخشد. اگر دفع آنها با داروی غیر سمی ممکن باشد باز بارسنگینی بر طبیعت است، همچنانکه بقراط فرموده است: ((دارو صفا می دهد و جفا می بخشد)). گذشته از آن دارو درعین حال که مواد زاثد را میراند خلط پسندیده و رطوبت های غریزی و روانی را که گوهر زندگی است از آسیب خود مصون نمیدارد و مقداری از آنها را نیز بیرون می راند و بر اثر آن نیروی اندام های اصلی و اندام های خدمتگزار کاهش می یابد. پس این بلیات وسایر بلاها از امتلاء روی می آورند؛ زیرا مواد بندآ ورنده چه در جأی بمانند و چه تخلیه گردند آفت دارند.
‏لیکن ورزش چیزی است که ما را از استعمال دارو بی نیاز می سازد و بهترین بازدارنده حالت امتلاء است. اگر ورزش بصورت صحیح و چنانکه باید و شاید انجام پذیرد عوامل بیماری های امتلاء از بین می رود. ورزش علاوه بر آن فو اثد دیگری دارد بشرح زیر:
1 _ ورزش حرارت ملایم پدید می آورد و مواد دفعی را روز بروز می گدازد و بطور منظم و مرتب آنها را از جای می لغزاند و راه بیرون آمدن را به آنها می نماید ونمیگذارد هر روز قسمتی باقی بماند، جمع شود و تاثیر بگذارد.
‏2 _ چنانکه گقنیم ورزش تولید حرارت می کند و حرارت غریزی را فزونی می دهد. بر اثر ورزش مفاصل سخت و نیرومند میشوند،پی ها نیرو میگیرند ؛ در کنش های شان قوی می گردند و از تاثیر پذیری در امان می مانند.
‏3_ اندام ها بر اثر ورزش برای پذیرش غذا آمادگی بیشتری می یابند زیرا مواد دفعی از آنها دست برداشته است و جای غذا خالی مانده است.
4-نیروی جذب کننده بر اثر ورزش به حرکت در می اید و گره از اندام ها می گشاید .اندام ها به نرمش در می آیند ؛رطوبت بدن رقیق می گردند و مسامات (منافذ ریز بدن)فراخ تر می شوند.
5-بسیار اتفاق افتاده است؛کسی که ترک ورزش کرده است به بیماری دق مبتلا شده است.چرا؟-زیرا هرگاه جنبشی که روح غریزی را بسوی انذام ها راهنمائی میکند متروک گردد؛چون روح غریزی ابزار زندگی همه اندام هاست حتما نیروی اندام ها رو به ناتوانی و نابودی میرود.

((خواه مواد زائد بر جای بماند یابه کمک دارو تخلیه شود در هر دو صورت زیانی به بدن وارد میشود بر اثر ورزش با دفع مواد زائد؛جذب مواد غذائی بوسیله انساج افزایش می یابد)).

انواع ورزش
ورزش بر دو نوع است:
اول ورزشی که خود به خود و بر اثر کار کردن (ورزش غیر ارادی)انجام میگیرد.و دوم ورزش ویژه ای که برای انجام آن حرکات صورت میگیرد (ورزش ارادی)و مراد از آن فوائدی است که از حرکات مزبور بدست می آید و باید گفت که هر اندامی خود به خود ورزش ویژه ای دارد چنانچه ورزش چشم در دیدن اجسام ریز است و ورزش گلو صدائی است که بتدریج بم تر میگردد.
در موقع شروع ورزش باید غذای قبل از ورزش در معده و کبد و رگها هضم شده باشد وهنگام وعده غذای دوم نزدیک باشد. بهتر آن است که با شکم بسیار گرسنه و تهی یعنی در حالی چیزی از غذا در معده نباشد آنرا انجام ندهیم.غذای ورزشکار در فصل زمستان باید از نوع غذای غلیظ و در تابستان از نوع غذای لطیف باشد.کسانی که میخواهند ورزش کنند ابتدا باید مواد دفعی روده ومثانه را کاهش دهد (دفع کند)و بعد ورزش کند :قبل از حرکات بدنی تن خود را ماساژ دهد تا نشاط به غریزه و فراخی به منافذ سطح بدن روی آورد..بهترین موقع ورزش در فصل بهار ؛ نزدیک نیمروز (ظهر)و در محل واجد هوای معتدل است یعنی در محلی با درجه حرارت معتدل.در فصل تابستان وقت ورزش زودتر از آن است یعنی هنگام غروب ؛ و در زمستان بهتر است در شامگاهان (بعد از عصر) باشد ولی موانعی پیش می آید.ورزشکار باید گرم شود و هوای معتدل داشته باشد یعنی ورزش باید در محل گرم صورت گیرد و هنگام آن باید زمانی باشد که غذا بطور کامل هضم شده و روده ها تخلیه شده باشند.
در ورزش سه نکته را باید رعایت کرد:
اول _رنگ: ورزش تا موقعی که رنگ و رو به زیبائی (بهتری) می گراید انجام بگیرد.
دوم_جنبش:ورزش تا موقعی که حرکات به آسانی انجام می پذیرد ادامه یابد.
سوم_حالت اندام ها و باد کردن آنها:تا موقعی که اندام ها بیشتر باد می کنند میتوان ورزش کرد.
ورزشکار در همان روز اول به اندازه ورزش ومقدار غذای لازم پی میبرد و میفهمد تا چه حد متناسب اوست و روزهای بعد بر همین قیاس ؛ ورزش را ادامه میدهد.

نظر بدهید